Europese blauwe kaart

De Europeese Unie De Commissie Burgerlijke Vrijheden (CLC) van het Parlement steunt een enkele vergunningsrichtlijn waarmee burgers van niet-EU-landen een werk- en verblijfsvergunning kunnen verkrijgen via een "one-stop-shop". De CLC-richtlijn is in overeenstemming met het door de Europese Unie voorgestelde immigratiesysteem met een enkele vergunning voor de Europese Unie. Niet-EU-burgers die in een Europees land wonen en werken zullen op grond van deze richtlijn vrijelijk tussen de lidstaten mogen reizen en zullen hen op veel gebieden gelijke rechten geven als EU-onderdanen. De gelijkheidsmaatregelen hebben betrekking op loon, werktijden, sociale zekerheid, etc. De lidstaat van de Europese Unie zal het recht hebben om te beslissen of een aanvraag voor een gecombineerde vergunning moet worden ingediend in een niet-EU-land of binnen de lidstaat. Als de aanvraag niet in een niet-EU-land wordt ingediend, zijn werkgevers verplicht de werknemersvergunning aan te vragen. De CLC-richtlijn valt samen met het door de Europese Unie voorgestelde immigratieprogramma voor de blauwe kaart, een enkele EU-vergunning met enkele overeenkomsten met de Amerikaanse groene kaart. De Amerikaanse groene kaart is een permanent visum; De Europese Blauwe Kaart is in vergelijking een tijdelijk visum. De Europese blauwe kaart zou niet-EU-burgers in staat stellen om in de Europese Unie te wonen en te werken, met de mogelijkheid om na een bepaalde periode een baan in een andere lidstaat aan te nemen. Houders van een Blue Card-visum mogen ook directe familieleden meenemen. Het valt nog te bezien hoe succesvol de Europese Blauwe Kaart in de praktijk zal zijn. Als het te moeilijk blijkt om onder de Europese Blauwe Kaart te vallen, kan het succes beperkt zijn.